Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

τα καλά παιδιά της τετάρτης τάξης!

Πριν αρχίσω να γράφω τις περιπέτειες του σχολείου, θέλω να σας πω για την παράσταση "rent"! Είναι ένα μιούζικαλ που παίζει στην Σφεντόνα στην Αθήνα. Πήγαμε χθες και το είδαμε και ήταν φανταστικό!!! Επιτέλους και κάτι αξιόλογο! (αδελφούλα είχες δίκιο, καταπληκτικό!!!).

Λοιπόν που λέτε, πήγα μια Πέμπτη στο σχολείο (που έχει και αίθουσα μουσικής θυμόσαστε;) και έκανα μάθημα στην τετάρτη δημοτικού. Πολύ καλά παιδιά όλα και διψάνε να μάθουν μουσική! Κάθε φορά που πάω περνάμε πολύ ωραία! Πως το έφερε η κουβέντα (δεν θυμάμαι) και τους είπα την επόμενη φορά να προσπαθήσουν να γράψουν ένα δικό τους τραγούδι και να το φέρουν στην τάξη να το παίξουμε στο πιάνο (το αρχαίο!).  Ενθουσιάστηκαν και συμφωνήσανε! Μερικά με ρώτησαν αν είναι υποχρεωτικό και τους είπα όχι!
Την επόμενη Πέμπτη λοιπόν, το είχα ξεχάσει εγώ, αλλά τα παιδιά όχι! (τελικά τα παιδιά δεν ξεχνούν τίποτα!!!) Ένα αγόρι μου δίνει το χαρτί που είχε γράψει το τραγούδι και τι να δω!!!... είχε γράψει το "Θεός" του Νίνο!!!! του λέω: είναι δικό σου αυτό το τραγούδι;;; Ναι κυρία!!! μου λέει! και δεν είναι του Νίνο;;; του λέω εγώ! όχι κυρία, δικό μου είναι!!! χαχαχαχα!!!!! Πάω σε άλλο παιδί και μου δίνει ένα τραγούδι από το παιδικό "Winx". Είναι δικό σου το ρωτάω; Ναι κυρία! πάω σε άλλο και μου δίνει το "Κιέρο" (δεν ξέρω πως γράφεται) της Πάτυ!!!! ρε παιδιά, τους λέω, αυτά δεν είναι δικά σας τραγούδια!!!! εγώ είπα να προσπαθήσετε να γράψετε κάτι δικό σας! τι να πω!!! δεν καταλάβανε!!! 
Έχω κι ένα ρουμανάκι στην τάξη και του είχα ζητήσει να μου φέρει cd  με ρουμάνικα τραγούδια, να ακούσουμε και κάτι διαφορετικό, και μου έφερε το τραγούδι που είχαν τραγουδήσει στη eurovision και επίσης μου έφερε και την καλομοίρα!!!!
Είναι δυνατόν να μην περνάς ωραία με αυτά τα παιδιά;

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

ο δάσκαλος με αρ.ί.ια και ο αρ.ί.ια δάσκαλος

Μιας και σήμερα δεν έχουμε σχολείο λόγο εκλογών των συμβουλίων μας, είπα κι εγώ να πάω να ψηφίσω στα γρήγορα και να γράψω εδώ γιατί έχω μέρες να το κάνω.
Και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα! Υπάρχουν δύο ειδών δάσκαλοι. Τα είδη αυτά τα λέω στον τίτλο! Ο πρώτος συναντάται πολύ σπάνια στις μέρες μας και είναι αυτός που έχει τσαγανό και όρεξη για την δουλειά του. Είναι αυτός που όταν μπαίνει μες την τάξη, τα παιδιά τον θαυμάζουν και τον σέβονται και τον αγαπάνε. Δεν φωνάζει, δεν βρίζει, είναι ευγενικός και εκτός από τα μαθήματα κάνει και πολλά προγράμματα είτε θεατρικά είτε περιβαλλοντικά και τα λοιπά!
Ο δεύτερος είναι το ακριβώς αντίθετο! Βαριέται και μάλιστα σκυλοβαριέται (πως είναι ένα σκυλί που κάθεται μες την μέση του δρόμου και όταν περνάς εσύ με το αυτοκίνητό σου δεν συγκινείται καθόλου αν θα το πατήσεις;;; ένα τέτοιο πράγμα!!!). Μπαίνει στην τάξη και ούτε που τον ενδιαφέρει αν μαθαίνουν τα παιδιά, αν κάνουν φασαρία, αν έχουν βιβλία μαζί τους και φυσικά αν ρωτήσεις τα παιδιά γι' αυτόν τον δάσκαλο, ούτε που τον θυμούνται! 
Οι διαφορές είναι ξεκάθαρες! Και το θέμα είναι πως εμείς οι ειδικότητες που μπαίνουμε σε όλες τις τάξεις, δεν χρειάζεται να ξέρουμε τον δάσκαλό τους για να καταλάβουμε σε ποια κατηγορία ανήκει! Αν τα παιδιά είναι ατίθασα και δεν σε υπολογίζουν καθόλου και χρειάζεται να φωνάζεις και να χτυπάς όλη την ώρα το χέρι σου στην έδρα για να σε ακούσουν, τότε ξέρεις ότι έχουν αρ.ί.ια δάσκαλο!!!
Αυτό το πράγμα είναι διαπιστωμένο εδώ και 6 χρόνια που δουλεύω και έχω πάει σε 8 διαφορετικά σχολεία.
Φέτος το διαπίστωσα για άλλη μια φορά! Έχω δύο πέμπτες και η μια έχει τα καλύτερα παιδιά και η άλλη τα χειρότερα. Έχουν την ίδια ηλικία, έχουν το ίδιο οικονομικό και οικογενειακό επίπεδο (αν λέγεται έτσι) και όμως είναι η νύχτα με την μέρα! Την πρώτη μέρα που μπήκα μέσα και στις δύο τάξεις ήταν ατίθασες και οι δύο. Όταν στην μια δασκάλα είπα ότι έχω πρόβλημα μου είπε: θα το κανονίσω. Όταν το είπα στην άλλη μου είπε: ε, και τι μου το λες;!!! 
Τα παιδιά της δασκάλας λοιπόν με αρ.ί.ια, είναι τα καλύτερα παιδιά. Με τα άλλα δεν έχω πρόβλημα γιατί είμαι κι εγώ δασκάλα με αρ.ί.ια!!! Η αρ.ί.ια δασκάλα όμως έχει πρόβλημα!!!