Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

πάμε για 17...

τελικά η γιορτή είχε και τα καλά της!
Οι γονείς δεν έκαναν καθόλου φασαρία και τα παιδιά ήταν άψογα! Αυτά μας κάνουν τα πιτσιρίκια και μας σκλαβώνουν! Κάτι τέτοιες στιγμές μας βοηθάνε για να πούμε ότι τελικά αυτό το επάγγελμα είναι ότι πρέπει για μας! 
Και κάτι άλλο! Κατερίνα είχες δίκιο τελικά για τις Τρίτες! Υπάρχουν και παιδιά σε αυτό το σχολείο που σου φτιάχνουν το κέφι αρκεί να είσαι εκεί και να τα παρατηρείς και όχι να σκέφτεσαι αρνητικά!
Πήγα λοιπόν την περασμένη Τρίτη και έμαθα στην τρίτη τάξη το "Κορόιδο Μουσολίνι". Ένα κοριτσάκι λοιπόν, πολύ όμορφο και έξυπνο, (είναι και ψευδό) το τραγουδούσε με τόσο μπρίο και νάζι και χάρη, σαν να τραγουδούσε τραγούδι του Ρουβά ένα πράγμα! και φυσικά εγώ το κοιτούσα και γελούσα και σκεφτόμουν εσένα Κατερίνα!
Ευχαριστώ πολύ! Να είσαι καλά!
Και μετά από αυτήν την γιορτή έρχεται άλλη καλύτερη γιορτή, της 17 Νοεμβρίου!!! Και με τις εκλογές και τις αργίες έχω πολύ λίγα μαθήματα για να μάθω τα τραγούδια στις πέμπτες. Είναι όμως πολύ ωραία τραγούδια και είμαι σίγουρη ότι θα τα πάμε και πάλι πολύ καλά! 

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

έτοιμοι;

Μικρόφωνα έτοιμα, χορωδία έτοιμη, παιδιά έτοιμα; δάσκαλοι στη θέση τους;
Όλα έτοιμα για την γιορτή της 28ης Οκτωβρίου!
Και αν ρωτήσεις τα παιδιά το λόγο που κάνουμε γιορτή θα σε κοιτάνε σαν να τους ρώτησες το πιο δύσκολο πράγμα!!!
Και υποτίθεται ότι τα παιδιά της τετάρτης τάξης, που κάνουν την γιορτή, μαθαίνουν παράλληλα στην γλώσσα και την ιστορία για τον πόλεμο του 1940!
Και το ξέρω ότι θα έρθουν οι γονείς να παρακολουθήσουν τα παιδιά τους και μέσα στην αίθουσα θα έχει τόση φασαρία που δεν θα ακούγονται καθόλου τα ποιήματα κι ας έχουμε μικροφωνική! Άσε που τα παιδιά το μαθαίνουν παπαγαλία το ποίημα και το λένε τόσο γρήγορα που δεν καταλαβαίνεις τίποτα! Και ούτε ο γονιός του μαθαίνει πως να το πει αλλά ούτε και ο δάσκαλος νοιάζεται!
Και μετά σου λέει: Πάλι καλά που έχουμε και την μουσικό και ακούμε κανά τραγουδάκι. Τα χιλιοειπωμένα τραγούδια " βάζει ο Ντούτσε την στολή του" και κορόιδο Μουσολίνι".
Και τελικά τι νόημα έχουν οι γιορτές;;; Κανένα νόημα. Απλά για να χάσουμε μάθημα καμιά βδομάδα με τόσες πολλές πρόβες και να ξελαρυγγιαστούμε όλοι μας μέχρι τα παιδιά να μάθουν και να κάνουν το σωστό.

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

ηλιόλουστη μέρα!

Πέμπτη σήμερα και πάω στο σχολείο που έχουν και αίθουσα μουσικής! (ξέρετε, αυτή με το αρχαίο αρμόνιο και τα χαλασμένα όργανα!).
Εκεί πάω στις 10 και ήμουν σίγουρη ότι θα πάνε εκδρομή.
Φτάνω και είχαν μαζευτεί όλοι έξω στο προαύλιο και σκέφτηκα ότι έχουν μαζευτεί να κάνουν βήμα (συνηθίζεται να κάνουν πρόβες πριν τις παρελάσεις). Όμως ήμουν σωστή. Θα πηγαίνανε εκδρομή. Μόλις με είδαν είπαν: Α, η Βάσω! την ξεχάσαμε αυτή! δεν την ειδοποιήσαμε!!!!
Οι καλοί οι διευθυντές συνήθως, στις ειδικότητες που συμπληρώνουν ωράριο, (καλή ώρα σαν κι εμένα), μας παίρνουν τηλέφωνο και μας λένε ότι θα πάνε εκδρομή και δεν πηγαίνουμε. Ή έχει τύχει να πάω σε σχολείο και να μην βρω κανέναν και να μην ξέρω που έχουν πάει εκδρομή. Σε αυτές τις περιπτώσεις ή κάθεσαι στο σχολείο και αν είναι κλειδωμένα έξω από το σχολείο, ή πας σπίτι σου και λίγο πριν το σχόλασμα επιστρέφεις στο σχολείο και λες ψέματα ότι τους περίμενες.
κανονικά ο νόμος λέει ότι πας κι εσύ εκδρομή μαζί τους. κι έτσι πήγα κι εγώ.
Στην εκδρομή λοιπόν, πήγαμε σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου κοντά στο σχολείο και είχαν παραγγείλει οι δάσκαλοι να φάνε. Όχι τίποτα σπουδαίο!Λίγα λουκάνικα, κοτόπουλο ψητό, μπιφτέκια, πατάτες τηγανητές. έτσι για να τσιμπήσουν! Τι να κάνω κι εγώ; τους άφησα να φάνε και πήγα να παίξω με τα παιδιά. Έριξα λίγες πάσες με τα αγόρια και είπα και μερικά τραγουδάκια με τα κορίτσια. Όταν γύρισα τα είχαν φάει όλα και μου λένε: γιατί δεν έφαγες εσύ; -Δεν τρώω το πρωί!  Εμ, βέβαια, μου λένε, γι' αυτό είσαι τόσο λεπτή. όχι σαν κι εμάς!!!
τι να πεις!!!!
γυρίσαμε στο σχολείο κατά τις 12:30 και μέχρι τις 1 και τέταρτο έκανα μάθημα! αυτά!  

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Τρίτη, η χειρότερη μέρα.

κάθε Τρίτη πάω στο σχολείο που έχει τα χειρότερα παιδιά! οι δάσκαλοι δεν ενδιαφέρονται καθόλου γι΄αυτά και ούτε και οι γονείς νοιάζονται για την συμπεριφορά τους! Μα, είναι δυνατόν να έχεις μια πέμπτη με 7 παιδιά και να μην μπορείς να κάνεις μάθημα???? κι όμως είναι! δυστυχώς αυτά τα παιδιά το μόνο που τους αρέσει είναι να σε προσβάλουν και να λένε τα πιο άσχημα λόγια που έχω ακούσει! και φυσικά αυτά τα ακούν από τους γονείς τους! και εγώ το μόνο που θέλω να τους κάνω είναι τραγούδια! σήμερα ήθελα να τους κάνω το "θα 'θελα να 'μουν κηπουρός" του Γερμανού. τίποτα! το τι φωνή τους έκανα δεν περιγράφεται! με άκουσε όλη η γειτονιά! και διευθυντής εκεί δεν υπάρχει! και οι δάσκαλοι τις τελευταίες ώρες που πάω εγώ  έχουν εξαφανιστεί!
αυτό το σχολείο είναι χωρισμένο σε 2 χωριά! 3 τάξεις στο ένα (καλές τάξεις, εκεί είναι και ο διευθυντής) και 3 τάξεις στο άλλο! (τις χειρότερες στα 6 χρόνια που διδάσκω!!!).  τι να πω ρε παιδί μου!
κάθε Τρίτη ξυπνάω σε μαύρο χάλι. σε λίγο δεν θα μπορώ να κοιμηθώ αν συνεχίσω έτσι! το μεσημέρι που γύρισα στο σπίτι με πονούσε το κεφάλι μου και έπεσα να κοιμηθώ! είδα ένα όνειρο παράξενο αλλά κατάλαβα ότι φταίει η όλη στάση μου και η κακή ενέργεια που έχω κάθε Τρίτη. και τώρα που είναι βράδυ αποφάσισα να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος! Κάθε τρίτη θα ξυπνάω χαρούμενη και αποφασισμένη ότι δεν πρόκειται να μου χαλάσει την διάθεση κανένα βλαμμένο (sorry κι όλας αλλά έτσι είναι).  Γιατί δεν μου φταίνε και οι άλλες τάξεις! για 7 παιδιά θα κάνω έτσι???
γι' αυτό μην κατηγορείται μόνο τους δασκάλους που δεν κάνουν δουλειά στο σχολείο. Σκεφτείτε ότι το πρόβλημα δεν ξεκινά από κει. σκεφτείτε πόσες προσπάθειες έκανε αυτός ο δάσκαλος μέχρι να πει ότι δεν πάει άλλο. σκεφτείτε ότι και αυτός είναι άνθρωπος και όταν δεν βρίσκει ανταπόκριση τα παρατάει.
ελπίζω όταν θα κάνω παιδί να μπορέσω να το μεγαλώσω σωστά και να μην με πάρουν μπάλα τα προβλήματα και το παρατήσω χωρίς αρχές και αξίες και σεβασμό προς τους άλλους και τον εαυτό του.

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

η οργανική θέση

Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη πάω στο σχολείο στο οποίο ανήκω. Δηλαδή είναι η μόνιμη θέση μου και αν δεν φύγω από μόνη μου δεν μπορεί να με διώξει κανείς!
Εκεί έχω και τις περισσότερες ώρες. Είναι πολύ καλό σχολείο και οργανωμένο (με την πρώτη αυτή την εντύπωση σου δίνει). Έχει 180 παιδιά και άλλους 15 δασκάλους μαζί με την αγγλικού και την γυμνάστρια.
Είναι η πρώτη χρονιά που είμαι εκεί και τις πρώτες μέρες όλοι ήταν χαρούμενοι και εργατικοί και να σε βοηθήσουν και ότι θέλεις να σε εξυπηρετήσουν. Όσο περνάνε οι μέρες όμως και με βλέπουν 2 φορές την εβδομάδα (μόνο) αρχίζουν να μην μου δίνουν σημασία λες και δεν υπάρχω! Τι να πω?!Όλες τις συνελεύσεις και τις εκδρομές τις κανονίζουν χωρίς εμένα! Τι θα γίνει ρε παιδιά?
Αλλά δεν φταίνε αυτοί! Το υπουργείο φταίει γιατί ενώ τα αγγλικά και την γυμναστική την έχουν 2 ώρες την εβδομάδα σε όλες τις τάξεις, η μουσική είναι 1 ώρα και μόνο στις μεγάλες τάξεις! που να συμπληρώσεις ωράριο! πήγαινε και σε όλα τα γύρω κωλοχώρια να κάνεις μάθημα! πού να σε μάθουν οι δάσκαλοι και τα παιδιά. Φαντάσου πόσο πολύ βάση δίνουν στις τέχνες! μόνο για τις εθνικές γιορτές μας θέλουν!!!
Έχω και ένα ακόμα παράπονο! Ήθελα να κάνω ένα θεατρικό (musical) με την έκτη αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσω τελικά!
Στην αρχή που το είπα στον δάσκαλό τους ενθουσιάστηκε και είπε ότι θα βοηθήσει όσο μπορεί. Επίσης θα το κάνω σε ώρα δικιά του και θα χάνω το κενό μου.
Έχω κάνει 2 μαθήματα με τα παιδιά και ο δάσκαλος άφαντος. Τα παιδιά το πήραν για παιχνίδι και δεν μπορώ να τα μαζέψω με τίποτα! Άρχισα να κάνω θεατρική αγωγή (το βιβλίο είναι πολύ καλό αλλά δεν ασχολείται κανείς με αυτό), κάποιες ασκήσεις δηλαδή, για να μπορέσουν τα παιδιά να δέσουν σαν ομάδα και να σταματήσουν να ντρέπονται. Αυτά χαζογέλαγαν και τα αγόρια χτυπιόντουσαν μεταξύ τους.
εντομεταξύ σε αυτές τις ασκήσεις πρέπει και ο δάσκαλος να συμμετέχει και αν σε δουν τα παιδιά να γίνεσαι κι εσύ παιδί... πάει, το έχασες το παιχνίδι! γι' αυτό φοβούνται οι δάσκαλοι να κάνουν αυτό το μάθημα. γιατί χρειάζεται συμμετοχή και όχι ξερή παπαγαλία!
πριν 2 χρόνια σε ένα άλλο σχολείο είχα καταφέρει και το είχα ανεβάσει αυτό το musical. όμως η δασκάλα ήταν πάντα εκεί και βοηθούσε με όποιον τρόπο μπορούσε. και όταν έλειπα εγώ καθόντουσαν και διαβάζανε τα λόγια και η δασκάλα όχι μόνο ήξερε όλα τα τραγούδια αλλά και τα λόγια του κάθε παιδιού!!! επίσης και ο διευθυντής του σχολείου έδωσε περίπου 3.000 για σκηνικά και κουστούμια και ηχοσύστημα και μακιγιάζ και προσκλήσεις και διαφήμιση
και πάνω απ' όλα με εμπιστεύτηκε χωρίς να ξέρει τι θέλω να κάνω! μόνο την παράσταση ήρθε να δει στο τέλος. δεν ανακατεύτηκε καθόλου! και όλα αυτά σε ένα σχολείο στην Κέρκυρα! ενώ εδώ στην Λαμία κανείς δεν θέλει να ασχοληθεί με τίποτα!
τσατίστικα πάλι! άντε γεια       

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

τα ζιζάνια και τα ζιζάνια...

όπως θα έχετε διαβάσει (ελπίζω δηλαδή!) πάω σε 4 σχολεία!
τα 3 είναι μικρά και σε μικρά χωριά. Σε ένα σχολείο από αυτά, με περηφάνια ο διευθυντής  μου ανακοίνωσε ότι έχουμε και αίθουσα μουσικής και έκανε 10 λεπτά να βρει το κλειδί της αίθουσας! Έχουμε και όργανα μου λέει! Α, ωραία σκέφτηκα κι εγώ θα κάνω και ορχήστρα! Πάω μέσα και τι να δω!!! Ένα αρμόνιο του '80 που ούτε ήχο πιάνου δεν είχε σωστό και κάτι αυτοσχέδιες μαράκες που και αυτές ήταν διαλυμένες!!! Επίσης είχαν γεμίσει την αίθουσα (2επί 3) με θρανία και καρέκλες και μια μεγάλη έδρα!!! Πως να κάνεις μάθημα εδώ??? Σαν τα ποντίκια θα είμαστε! Έβαλα λοιπόν τα παιδιά να βγάλουν τα θρανία έξω και βάλαμε τις καρέκλες κυκλικά. Έκρυψα και το αρχαίο αρμόνιο και έβαλα το δικό μου.
- Κυρία, μου λένε τα παιδιά, θα μας παίξετε στο πιάνο του Χατζηγιάννης το "το καλοκαίρι μου"? 
- Με τίποτα, τους λέω εγώ! Αυτά τα ακούτε στο σπίτι σας δεν χρειάζεται να τα ακούτε και στο σχολείο. Σήμερα θα μάθουμε το "μη μιλάς άλλο γι' αγάπη" του Σαββόπουλου.
Ευτυχώς που τους άρεσε!
Τώρα θα πρέπει να πείσω τον διευθυντή να βάλει το χέρι στην τσέπη (όχι την δικιά του, του σχολείου) να πάρουμε όργανα. Την επόμενη εβδομάδα όμως γιατί μέχρι να τελειώσω εγώ το μάθημα αυτός είχε πάει σπιτάκι του.

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

το λουμπάγκο!!!

Κυριακή σήμερα και μια βόλτα στην θάλασσα θα ήταν ότι έπρεπε!
έλα όμως που την παρασκευή έκανε ψοφόκρυο και κρύωσαν τα παϊδάκια μου!
την Παρασκευή πάω στο σχολείο που μου αρέσει πολύ! είναι σε ένα χωριό 20 λεπτά από την Λαμία και έχει 6 τάξεις. έχει λίγα παιδιά και τους αρέσει πολύ η μουσική! τους κάνω διάφορα τραγούδια και καθόλου από τα βιβλία γιατί τα βιβλία δεν έχουν τίποτα ενδιαφέρον! (ελπίζω να μην το διαβάσει κανένας σχολικός σύμβουλος αυτό!!!) 
που λέτε το σχολείο στην αυλή του έχει πολλά πεύκα αλλά έχει πολύ κρύο! εκεί που κουβαλούσα το αρμόνιο (που είναι πάντα μέσα στο πορτ παγκάζ) πάω να το αφήσω στην τάξη και ένας σφάχτης στο πλευρό με άφησε εκεί!!! και τώρα αντί να απολαμβάνω έναν καφέ στη θάλασσα κάθομαι και γράφω!
δεν πειράζει! είναι μια παρηγοριά κι αυτό!

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

στο σχολείο που δεν μου αρέσει καθόλου

σήμερα ξύπνησα με ένα προαίσθημα ότι η μέρα δεν θα πήγαινε και τόσο καλά!
ήταν βέβαια και ότι μετά από πολύ καιρό θα πήγαινα στο σχολείο και θα έκανα μάθημα πρώτη ώρα με την τσίμπλα στο μάτι!
βλέπετε, εμάς τους μουσικούς μας βάζουν να κάνουμε μάθημα μετά τις δυο πρώτες ώρες, δηλαδή στις 10:00! οπότε έχεις τον χρόνο να πιεις καφέ στο σπίτι, να ακούσεις ράδιο, να ετοιμάσεις το μάθημά σου και να πας και στην τουαλέτα!
έλα όμως που σε αυτό το σχολείο πρωτοτυπούν και σε βάζουν την πρώτη ώρα (8:10) να κάνεις μάθημα! και την 2η ώρα να κάνεις κενό!(9 με 10). έτσι λοιπόν διάλεξα να κάνω ένα τραγούδι αντί για θεωρίες και νότες και ρυθμούς!
διάλεξα ένα κομμάτι από το musical "η μελωδία της ευτυχίας", διασκευασμένο στα ελληνικά, που μιλάει για τις νότες! ε, με το που το τραγουδήσαμε μια δυο φορές τα παιδιά ξύπνησαν!!!! χαιρόμασταν και γελάγαμε και πέρασε ευχάριστα το πρωινό!
από μέσα μου γελούσα ακόμα πιο πολύ αφού σκεφτόμουν ότι μετά από αυτό, ο δάσκαλος θα δυσκολευτεί να τα ηρεμήσει για να κάνει γλώσσα και μαθηματικά!!! και έτσι έγινε!!! καθόμουν έξω από την τάξη και έκανε ένα τέταρτο να τα βάλει σε μια σειρά! χαχαχα!!!
για να μάθουν ότι πρέπει η μουσική να γίνεται μετά τις 10!!!

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

πρώτη μέρα στο blog!

γεια σε όλους!
είμαι η Βάσω και θα προσπαθήσω όσο καλύτερα να σας βάλω στο κόσμο μου!
τον κόσμο του δημοτικού σχολείου. 
Μάλλον καλύτερα στον κόσμο 4ων  διαφορετικών δημόσιων σχολείων γιατί είμαι μουσικός και για να καλύψω τις 24 ώρες μου την εβδομάδα πρέπει να πάρω το αυτοκινητάκι μου μαζί με το αρμόνιό μου και να τρέξω σε 4 διαφορετικά σχολεία!
όπως καταλαβαίνετε έχω 19 διαφορετικές τάξεις!!!!από τρίτη δημοτικού μέχρι έκτη!!!
κατά βάθος είναι ωραία γιατί δεν βαριέσαι και μπορείς να ακονίσεις το μυαλό σου αφού για να μπορέσεις να μάθεις όλα αυτά τα ονόματα (μαθητών και δασκάλων) θα περάσουν τουλάχιστον 3 μήνες! 
αν και τα παιδιά δεν τα μαθαίνεις ποτέ! χαχα!!!
που λέτε δεν έχει κλείσει μήνας ακόμα που έχουν αρχίσει τα μαθήματα και έχω βάλει το εβδομαδιαίο πρόγραμμά μου στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου για να μην ξεχνάω σε ποιο σχολείο πάω! 
αυτά προς το παρόν!
αύριο θα σας πω τα νέα της κάθε τάξης και τα κουτσομπολιά των δασκάλων! να ξέρετε που εμπιστεύεστε τα παιδιά σας!!!
περιμένω να μου πείτε ποια τραγούδια θα θέλατε να μάθω στα μικρούλια μας! φιλιά...