τόση απαισιοδοξία δεν έχω περάσει ποτέ στη ζωή μου! αντί να βλέπουμε τα ευχάριστα και να γελάμε στα διαλείμματα, το μόνο που συζητάνε είναι για τα προβλήματα! και φυσικά ούτε λόγος να ασχοληθεί κανείς με την τελική γιορτή! τα παιδιά δεν θα έχουν να θυμούνται τίποτα το καλοκαιρινό από το σχολείο τους! με μένα έχει γίνει ένα μπάχαλο! δεν ξέρω σε ποιο σχολείο θα είμαι εκείνη τη μέρα, δεν ξέρω τι τραγούδια να τους μάθω κι αν τους μάθω και δεν είμαι εκεί;;; άστα να πάνε! ΒΑΡΕΘΗΚΑ!!!! και γενικά είμαι τύπος που θέλω να αλλάζω περιβάλλον συνέχεια! δεν έχουν τίποτα πλέον να μου δώσουν αλλά ούτε κι εγώ έχω κάτι να τους δώσω!
ένα blog που μιλάει για την καθημερινότητα ενός σχολείου από μια δασκάλα μουσικής.
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
τόση απαισιοδοξία δεν έχω περάσει ποτέ στη ζωή μου! αντί να βλέπουμε τα ευχάριστα και να γελάμε στα διαλείμματα, το μόνο που συζητάνε είναι για τα προβλήματα! και φυσικά ούτε λόγος να ασχοληθεί κανείς με την τελική γιορτή! τα παιδιά δεν θα έχουν να θυμούνται τίποτα το καλοκαιρινό από το σχολείο τους! με μένα έχει γίνει ένα μπάχαλο! δεν ξέρω σε ποιο σχολείο θα είμαι εκείνη τη μέρα, δεν ξέρω τι τραγούδια να τους μάθω κι αν τους μάθω και δεν είμαι εκεί;;; άστα να πάνε! ΒΑΡΕΘΗΚΑ!!!! και γενικά είμαι τύπος που θέλω να αλλάζω περιβάλλον συνέχεια! δεν έχουν τίποτα πλέον να μου δώσουν αλλά ούτε κι εγώ έχω κάτι να τους δώσω!
Σάββατο 21 Μαΐου 2011
Παρασκευή 6 Μαΐου 2011
πέρασε μια εβδομάδα σχολείου και ούτε που την κατάλαβα!!! και έλεγα την Δευτέρα πώς θα πάω στο σχολείο και τι θα κάνω και πως θα είναι τα παιδιά και μακάρι να μην ξαναπάω στο σχολείο και να πάω στην Κέρκυρα από τώρα (τι καλά που θα ήταν!!!!) και τέτοια πράγματα σκεφτόμουν, μέχρι που μπήκα στο αμαξάκι μου και ξεκίνησα για το σχολείο της οργανικής που είναι μισή ώρα σε επαρχιακό δρόμο. χάζεψα το πράσινο γύρω γύρω και πήρα δυνάμεις να αντιμετωπίσω τα παιδιά! έλα όμως που τα παιδιά μια χαρά ήσυχα ήταν με όρεξη για μάθημα και αυτοί που ήταν αλλού γι' αλλού ήταν οι δάσκαλοι! να τους μιλάς και να μην απαντάνε! να προσπαθείς να οργανώσεις κάτι και να μην αναλαμβάνει κανείς τίποτα! τελικά δεν ήμουν η μόνη που δεν ήθελα να πάει σχολείο!!! το καλό είναι ότι τις περισσότερες ώρες είσαι με τα παιδιά και αν θες δεν μιλάς σε κανέναν! αυτά τα ολίγα! με πρήζουν λίγο να κάνω κάτι για την γιορτή του καλοκαιριού, αλλά δεν θέλω να κάνω τίποτα γιατί δεν θα έχω βοήθεια από κανέναν και στο κάτω κάτω όλη την ώρα εγώ κάνω! ας κάνει και κανένας άλλος!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)