η οργανική θέση

Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη πάω στο σχολείο στο οποίο ανήκω. Δηλαδή είναι η μόνιμη θέση μου και αν δεν φύγω από μόνη μου δεν μπορεί να με διώξει κανείς!
Εκεί έχω και τις περισσότερες ώρες. Είναι πολύ καλό σχολείο και οργανωμένο (με την πρώτη αυτή την εντύπωση σου δίνει). Έχει 180 παιδιά και άλλους 15 δασκάλους μαζί με την αγγλικού και την γυμνάστρια.
Είναι η πρώτη χρονιά που είμαι εκεί και τις πρώτες μέρες όλοι ήταν χαρούμενοι και εργατικοί και να σε βοηθήσουν και ότι θέλεις να σε εξυπηρετήσουν. Όσο περνάνε οι μέρες όμως και με βλέπουν 2 φορές την εβδομάδα (μόνο) αρχίζουν να μην μου δίνουν σημασία λες και δεν υπάρχω! Τι να πω?!Όλες τις συνελεύσεις και τις εκδρομές τις κανονίζουν χωρίς εμένα! Τι θα γίνει ρε παιδιά?
Αλλά δεν φταίνε αυτοί! Το υπουργείο φταίει γιατί ενώ τα αγγλικά και την γυμναστική την έχουν 2 ώρες την εβδομάδα σε όλες τις τάξεις, η μουσική είναι 1 ώρα και μόνο στις μεγάλες τάξεις! που να συμπληρώσεις ωράριο! πήγαινε και σε όλα τα γύρω κωλοχώρια να κάνεις μάθημα! πού να σε μάθουν οι δάσκαλοι και τα παιδιά. Φαντάσου πόσο πολύ βάση δίνουν στις τέχνες! μόνο για τις εθνικές γιορτές μας θέλουν!!!
Έχω και ένα ακόμα παράπονο! Ήθελα να κάνω ένα θεατρικό (musical) με την έκτη αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσω τελικά!
Στην αρχή που το είπα στον δάσκαλό τους ενθουσιάστηκε και είπε ότι θα βοηθήσει όσο μπορεί. Επίσης θα το κάνω σε ώρα δικιά του και θα χάνω το κενό μου.
Έχω κάνει 2 μαθήματα με τα παιδιά και ο δάσκαλος άφαντος. Τα παιδιά το πήραν για παιχνίδι και δεν μπορώ να τα μαζέψω με τίποτα! Άρχισα να κάνω θεατρική αγωγή (το βιβλίο είναι πολύ καλό αλλά δεν ασχολείται κανείς με αυτό), κάποιες ασκήσεις δηλαδή, για να μπορέσουν τα παιδιά να δέσουν σαν ομάδα και να σταματήσουν να ντρέπονται. Αυτά χαζογέλαγαν και τα αγόρια χτυπιόντουσαν μεταξύ τους.
εντομεταξύ σε αυτές τις ασκήσεις πρέπει και ο δάσκαλος να συμμετέχει και αν σε δουν τα παιδιά να γίνεσαι κι εσύ παιδί... πάει, το έχασες το παιχνίδι! γι' αυτό φοβούνται οι δάσκαλοι να κάνουν αυτό το μάθημα. γιατί χρειάζεται συμμετοχή και όχι ξερή παπαγαλία!
πριν 2 χρόνια σε ένα άλλο σχολείο είχα καταφέρει και το είχα ανεβάσει αυτό το musical. όμως η δασκάλα ήταν πάντα εκεί και βοηθούσε με όποιον τρόπο μπορούσε. και όταν έλειπα εγώ καθόντουσαν και διαβάζανε τα λόγια και η δασκάλα όχι μόνο ήξερε όλα τα τραγούδια αλλά και τα λόγια του κάθε παιδιού!!! επίσης και ο διευθυντής του σχολείου έδωσε περίπου 3.000 για σκηνικά και κουστούμια και ηχοσύστημα και μακιγιάζ και προσκλήσεις και διαφήμιση
και πάνω απ' όλα με εμπιστεύτηκε χωρίς να ξέρει τι θέλω να κάνω! μόνο την παράσταση ήρθε να δει στο τέλος. δεν ανακατεύτηκε καθόλου! και όλα αυτά σε ένα σχολείο στην Κέρκυρα! ενώ εδώ στην Λαμία κανείς δεν θέλει να ασχοληθεί με τίποτα!
τσατίστικα πάλι! άντε γεια